Txorrota iturgintza sistema batetik ura emateko gailua da. Osagai hauek izan ditzake: txorrota, heldulekua(k), igogailua, kartutxoa, airezgailua, nahaste-ganbera eta ur-sarrerak. Heldulekua pizten denean, balbula irekitzen da eta uraren emaria doitzea kontrolatzen du edozein ur edo tenperatura baldintzatan. Txorrota gorputza letoizkoa izan ohi da, nahiz eta zink fundizioa eta plastiko kromatua ere erabiltzen diren.
Etxebizitza-txorrota gehienak kontrol bakarreko edo bikoitzeko kartutxo-txorrotak dira. Kontrol bakarreko mota batzuek metalezko edo plastikozko nukleo bat erabiltzen dute, bertikalki funtzionatzen duena. Beste batzuek metalezko bola bat erabiltzen dute, udaberriz kargatutako gomazko zigiluak txorrotaren gorputzean sartuta. Gutxiago garestiak diren kontrol bikoitzeko txorrotak gomazko zigiluak dituzten nylonezko kartutxoak dituzte. Zenbait txorrotak zeramikazko disko-kartutxoa dute, askoz iraunkorragoa dena.
Txorrotek ura kontserbatzeko legeak bete behar dituzte. Estatu Batuetan, bainurako arroko txorrotak minutuko 2 gal (7,6 L) uretara mugatzen dira, eta bainuontzi eta dutxako txorrotak 2,5 gal (9,5 L).
Txorrotek batez beste zortzi minutu ibiltzen dituzte eguneko biztanleko (pcd), 1999an amaitutako American Water Works Association Research Foundation-ek 1.188 bizitokitan jasotako uraren erabileraren datuetan oinarritutako ikerketa baten arabera. Eguneroko pcd erabilera barruko uraren erabilera 69 gal (261 L) izan zen, eta txorrota erabilera altuena 11 gal (41,6 L) pcd izan zen. Ura kontserbatzeko tresnak dituzten egoitzetan, txorrotak bigarrenera igo ziren 11 gal (41,6 L) pcd-n. Txorrota erabilera oso lotuta zegoen etxeko tamainarekin. Nerabeak eta helduak gehitzeak uraren erabilera areagotzen du. Txorroten erabilera etxetik kanpo lan egiten duten pertsonen kopuruarekin ere erlazio negatiboa da eta ontzi-garbigailu automatikoa dutenentzat txikiagoa da.
Argitalpenaren ordua: 2017-11-06